Χόνδρινες Βλάβες του γόνατος

Η βλάβη του χόνδρου στο γόνατο, είναι προφανώς το αποτέλεσμα του τραυματισμού ή της εκφυλιστικής διαδικασίας του γόνατος. Ο αρθρικός χόνδρος, είναι συνδετικός ιστός που καλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες που έρχονται σε επαφή . Με γυμνό μάτι, βλέπουμε ότι έχει μια γυαλιστερή, υπόλευκη μορφή. Μικροσκοπικά, αποτελείται από νερό, κολλαγόνο και πρωτεινογλυκάνες.
Ο αρθρικός χόνδρος δεν έχει νεύρωση και ως εκ τούτου δεν προκαλεί πόνο ή ευαισθησία στις αρχές του τραυματισμού. Επίσης, δεν μπορεί να γίνει αυτόματα και εύκολα η επιδιόρθωση αν υποστεί βλάβη.

Τύποι βλάβης Ταξινόμηση βλαβών

Η διαβάθμιση των χόνδρινων βλαβών βαθμολογείται από ήπια έως σοβαρή, ως εξής

Βαθμός 0: φυσιολογικός χόνδρος
Βαθμός Ι: Σε αυτό το πρώιμο στάδιο, ο χόνδρος αρχίζει να γίνεται πιο μαλακός με οίδημα αυξάνοντας σε πάχος
Βαθμός II: Παρουσιάζεται μια ελάττωση μερικού πάχους, με σχισμές επί της επιφανείας του, που δεν φθάνουν στο οστούν και η βλάβη δεν υπερβαίνει το 1,5 cm σε διάμετρο.
Βαθμός III: Σ αυτό το στάδιο, ο χόνδρος παρουσιάζει μια αύξηση ρηγματώσεων, μέχρι το υποχόνδριο οστούν, σε μια περιοχή με διάμετρο μεγαλύτερη από 1,5 cm.
Βαθμός IV: Στη φάση αυτή, ο χόνδρος παρουσιάζει μια εκτεταμένη βλάβη μέχρι το υποχόνδριο οστούν το οποίο και είναι πλέον εκτεθειμένο.

Συμπτώματα

Η συμπτωματολογία που προκύπτει από τραυματική βλάβη του αρθρικού χόνδρου δεν θα παρουσιαστεί τόσο άμεσα, όσο π.χ μετά από ρήξη μηνίσκου ή ρήξη προσθίου χιαστού συνδέσμου. Τα συμπτώματα αρχίζουν ήπια και συνεχίζονται προοδευτικά χρονικά. Συνήθως εμφανίζονται με: οίδημα (συχνά το μόνο σύμπτωμα), πόνος που σχετίζεται με παρατεταμένη βάδιση ή σκάλα.

Διάγνωση

Η διάγνωση της χόνδρινης βλάβης πολλές φορές είναι δύσκολη από τη 1η επίσκεψη. Πολλές φορές, σ ένα πρησμένο γόνατο η ακτινογραφία θα δείξει μια κανονική εικόνα. Η μαγνητική τομογραφία ή η αρθροσκόπηση μπορούν να βοηθήσουν με ακρίβεια στη διάγνωση της βλάβης και τον σχεδιασμό τη ανάλογης θεραπείας.

Θεραπεία Μη Χειρουργική

Ο αρχικός τραυματισμός του αρθρικού χόνδρου, αντιμετωπίζεται συχνά συντηρητικά. Συνιστάται απώλεια βάρους, ή τουλάχιστον διατήρηση αυτού, ασκήσεις ενίσχυσης, φαρμακευτικά υποκατάστατα των βλεννοπολυσακχαριδών ή και ενδεχομένως, ενέσεις υαλουρονικού οξέος για τη βελτίωση της χόνδρινης βλάβης

Χειρουργική

Τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν μεγάλα άλματα και καινοτομίες στη χειρουργική αντιμετώπιση των ελλειμάτων του αρθρικού χόνδρου. Oι πιο συχνές είναι,

Shaving (ή χειρουργικός καθαρισμός)

Η αρθροσκοπική χειρουργική, είναι τεχνική που χρησιμοποιεί ειδικά γλύφανα για την εξομάλυνση της φθαρθείσης επιφάνειας του χόνδρου. Ιδανικά, αυτή η θεραπεία μειώνει τον ερεθισμό, και τα συμπτώματα του οιδήματος, τον κριγμό και τον πόνο.

Η Τεχνική των Μικροκαταγμάτων (microfracture)

Αυτή η αρθροσκοπική τεχνική ευοδώνει την ανάπτυξη νέου χόνδρου στη περιοχή της βλάβης. Είναι μια καλά αποδεκτή τεχνική, που μάλιστα πάνω σ αυτήν στηρίζονται άλλα συγκριτικά αποτελέσματα, αφορά ασθενείς με βλάβες ολικού πάχους του αρθρικού χόνδρου, με έκταση έως 2,5cm. Μ ένα ειδικό διατρητικό εργαλείο (awl), ο χειρουργός προκαλεί διατρητικά κτυπήματα (μικροκατάγματα) σ όλη την έκταση της βλάβης. Αυτό, προκαλεί καλύτερη αιμάτωση της περιοχής και τον εμπλουτισμό της σε κύτταρα του μυελού των οστών. (παραγωγή τοπικά θρόμβου αίματος, ο οποίος απελευθερώνει πρωτογενή κύτταρα [stem cells] τα οποία και ευοδώνουν τη παραγωγή νέου χόνδρου) .

Μεταμόσχευση αυτόλογων χονδροκυττάρων

Η τεχνική αυτή υπόχεται πολλά, παρότι η πρώτη δημοσίευση σε ανθρώπους έγινε για πρώτη φορά από τον Brittberg το 1984. Σε γενικές γραμμές, με αρθροσκοπική τεχνική, εντοπίζεται και σταδιοποιείται η βλάβη, γίνεται λήψη υλικού χονδροκυττάρων, τα οποία και καλλιεργούνται σε εργαστήριο για ένα διάστημα 4-6 εβδομάδων. Στη συνέχεια, το εμπλουτισμένο από το εργαστήριο υλικό τοποθετείται πάνω σε μία περιοστική μεμβράνη και συρράπτεται στο σημείο της βλάβης. Άλλη τεχνική, μπορεί σε μορφή γέλης <ζελέ> να τοποθετήσει το υλικό πάνω στη βλάβη στον ίδιο χειρουργικό χρόνο. Γενικά η μέθοδος εξελίσσεται και βελτιώνεται ταχύτατα και αναμένονται σύντομα και άλλες μελέτες επ αυτού.

H τεχνική OATS

Ουσιαστικά αφορά εστιακές βλάβες 10-20mm σε ασθενείς<50 ετών. Γίνεται λήψη οστεοχόνδρινων τεμαχίων από υγιή και μη φορτιζόμενη περιοχή και στη συνέχεια εμφυτεύονται στη πάσχουσα περιοχή μετά τη κατάλληλη διαμόρφωσή της. Το υλικό της πάσχουσας περιοχής εμφυτεύεται αντίστοιχα στη δότρια.