Τί είναι η ελάχιστα επεμβατική αρθροπλαστική;

Η ελάχιστα επεμβατική αρθροπλαστική επιτυγχάνει ότι και μία παραδοσιακής τεχνικήςαρθροπλαστική ισχίου, αλλά διαμέσου μιας μικρότερης τομής (8-10cmτομή σε σύγκριση με 12-15cm τομή). Με τη μικρότερη τομή επιτυγχάνεται μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο, μικρότερος χρόνος ανάκαμψης, και σαφώς μία καλύτερη αισθητικά ουλή.

Καλύτερη ή όχι;

Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα τεχνητό ισχίο μπορεί να εμφυτευθεί μέσω μιας μικρότερης τομής, πολλές φορές όμως αυτό δεν μπορεί να αποδώσει ένα σωστό αποτέλεσμα σε σοβαρές παραμορφώσεις.

Είναι η καλύτερη επιλογή για μένα η ελάχιστα παρεμβατική τεχνική;

Πριν αποφασίσετε να έχετε μια ελάχιστα επεμβατική αντικατάσταση του ισχίου σας, οφείλετε να ζητήσετε μια λεπτομερή αξιολόγηση από το χειρουργό σας. Συζητήστε μαζί του τις επιπλοκές και τα οφέλη που απορρέουν ειδικά για τη δική σας περίπτωση. Και οι δύο τεχνικές, (παραδοσιακή και ελάχιστα επεμβατική) είναι τεχνικά απαιτητικές. Απαιτούν ότι ο χειρουργός και η ομάδα λειτουργίας έχουν μεγάλη εμπειρία. Κάθε ασθενής έχει μια ατομική θεραπεία που εστιάζεται πρώτιστα στην υπάρχουσα ανατομική βλάβη. Αυτός είναι ένας κανόνας σε κάθε χειρουργική επέμβαση.

Οφέλη

Αναφέρθηκαν τα οφέλη της ελάχιστα παρεμβατικής αρθροπλαστικής του ισχίου, που περιλαμβάνουν: λιγότερο πόνο, καλύτερη αισθητικά τομή, μικρότερη ιατρογενής μυϊκή βλάβη, ταχύτερη αποκατάσταση και μικρότερη παραμονή στο Νοσοκομείο. Για την παραδοσιακή αρθροπλαστική ισχίου, ο ασθενής παραμένει στο Νοσοκομείο κατά μέσο όρο 4 έως 5 ημέρες. Πολλοί ασθενείς χρειάζονται πρόγραμμα αποκατάστασης στο σπίτι τους για αργότερα. Με τις λιγότερο επεμβατικές τεχνικές, η παραμονή στο νοσοκομείο μπορεί να είναι 2 ημέρες. Μερικοί ασθενείς μπορεί να επιστρέψουν στο σπίτι την 2η ημέρα μετά την επέμβαση. Οι πρώτες μελέτες δείχνουν ότι ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση αρθροπλαστικής του ισχίου βελτιώνει τη διαδικασία ανάκαμψης, αλλά οι κίνδυνοι και τα μακροπρόθεσμα οφέλη των λιγότερο επεμβατικά τεχνικών δεν έχουν ακόμα τεκμηριωθεί.

Αποτελέσματα

Αρκετές πρώιμες μελέτες της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής αρθροπλαστικής του ισχίου, έχουν δείξει κάποια οφέλη σε σύγκριση με την παραδοσιακή αρθροπλαστική, όπως λιγότερη απώλεια αίματος, μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο, καθώς και την καλύτερη κίνηση. Άλλες μελέτες έχουν δείξει υψηλότερη συχνότητα επιπλοκών με ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση στο ισχίο, συμπεριλαμβανομένων των επιπλοκών από τη κακή τεχνικά τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.

Το μέλλον

Απαιτείται περισσότερη έρευνα σχετικά με τη μακροπρόθεσμη λειτουργία και την αντοχή της ελάχιστα επεμβατικής τεχνικής των αρθροπλαστικών του ισχίου.
Οι υπέρμαχοι της ελάχιστα επεμβατικής αρθροπλαστικής του ισχίου εργάζονται για να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες σχετικά με την ακριβή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.
Οι χειρουργοί συνδυάζουν επίσης την μικρή τομή με την καθοδηγούμενη, μέσω ρομποτικής υπολογιστικής, οστεοτομία για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων. Ωστόσο, τη δεδομένη στιγμή, τα αποτελέσματα και των δύο τεχνικών δεν φαίνεται να διαφέρουν μετά τα πρώτα 2 μετεγχειρητικά χρόνια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ανθρώπινο και ηθικό παράγοντα του χειρουργού που πρέπει να ενημερώσει και να καθοδηγήσει σωστά τον ασθενή του.

Βιβλιογραφία

Callaghan JJ, Albright JC, Goetz DD, Olejniczak JP, Johnston RC: Charnley total hip arthroplasty with cement. Minimum twenty-five-year follow-up. J Bone Joint Surg Am. 2000, 82: 487-497.

Havelin LI, Engesaeter LB, Espehaug B, Furnes O, Lie SA, Vollset SE: The Norwegian Arthroplasty Register: 11 years and 73,000 arthroplasties. Acta Orthop Scand. 2000, 71: 337-353. 10.1080/000164700317393321.

Learmonth ID, Young C, Rorabeck C: The operation of the century: total hip replacement. Lancet. 2007, 370: 1508-1519. 10.1016/S0140-6736(07)60457-7.

Chimento GF, Pavone V, Sharrock N, Kahn B, Cahill J, Sculco TP: Minimally invasive total hip arthroplasty: a prospective randomized study. J Arthroplasty. 2005, 20: 139-144. 10.1016/j.arth.2004.09.061.

Howell JR, Masri BA, Duncan CP: Minimally invasive versus standard incision anterolateral hip replacement: a comparative study. Orthop Clin North Am. 2004, 35: 153-162. 10.1016/S0030-5898(03)00137-8.

Callaghan J: Skeptical perspectives on minimally invasive total hip arthroplasty. J Bone Joint Surg Am. 2006, 85 A: 2242-2243.

Pagnano MW, Leone J, Lewallen DG, Hanssen AD: Two-incision THA had modest outcomes and some substantial complications. Clin Orthop Relat Res. 2005, 441: 86-90. 10.1097/01.blo.0000191275.80527.d6.

Woolson ST, Mow CS, Syquia JF, Lannin JV, Schurman DJ: Comparison of primary total hip replacements performed with a standard incision or a mini-incision. J Bone Joint Surg Am. 2004, 86-A: 1353-1358.

Kennedy JG, Rogers WB, Soffe KE, Sullivan RJ, Griffen DG, Sheehan LJ: Effect of acetabular component orientation on recurrent dislocation, pelvic osteolysis, polyethylene wear, and component migration. J Arthroplasty. 1998, 13: 530-534. 10.1016/S0883-5403(98)90052-3.

Lewinnek GE, Lewis JL, Tarr R, Compere CL, Zimmerman JR: Dislocations after total hip-replacement arthroplasties. J Bone Joint Surg Am. 1978, 60: 217-220.