H αρθροσκόπηση του γόνατος είναι μία από τις πιό διαδεδομένες επεμβάσεις παγκοσμίως και η συχνότητά της έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία 30 χρόνια.

Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε αρθροσκόπηση του γόνατος συνήθως είναι νεαροί ενήλικες αχολούμενοι σε sports , αλλά και μεγαλύτεροι με μικρότερη δραστηριότητα.

Ειδικότερα, για να έχουμε μία τάξη μεγέθους , περίπου 1.000.000 αρθροσκοπήσεις γόνατος πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ.

Οι πιο κοινές αιτίες είναι οι : μηνισκεκτομή, επιδιόρθωση του μηνίσκου δλδ συρραφή, και τέλος η ανακατασκευή του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Η αρθροσκόπηση του γόνατος εδώ, χρησιμοποιείται ως η τεχνική εκείνη , μέσω της οποίας θα φθάσουμε στο αποτέλεσμα.

Οι επιπλοκές που έχουν αναφερθεί άν και εξαιρετικά σπάνιες,είναι η επιμόλυνση, η θρομβοφλεβίτιδα, η πνευμονική εμβολή. Οι επιπλοκές φαίνεται ότι μάλλον συνδυάζονται όχι τόσο με την τεχνική της χρήσης του αρθροσκοπίου, όσο με τη συνοδό χρήση της ίσχαιμης περίδεσης στο μηρό, κατά τη διάρκεια της αρθροσκόπησης, όσο και με τη διάρκεια αυτής, που σαφώς επιμηκύνεται όταν έχουμε να επιδιορθώσουμε αρκετές συνοδές βλάβες στους χόνδρους ή στους συνδέσμους. Θα πρέπει εδώ πχ να εξατομικεύσουμε τα ποσοστά των επιμολύνσεων που θα έχουμε σε μία μηνισκεκτομή διάρκειας 8-10 λεπτών , σε σχέση με μία πλαστική προσθίου χιαστού συνδέσμου διάάρκειας 60 λεπτών. Στη 1η περίπτωση τα ποσοστά επιμόλυνσης είναι σχεδόν μηδενικά , ενώ στη δεύτερη περίπτωση κυμαίνονται από 0.14%-1.7%. .

Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση παρατηρείται σε ποσοστό 0,12% σε αρθροσκοπήσεις γόνατος, ενώ η πνευμονική εμβολή σε ακόμα χαμηλότερα ποσοστά στο 0,03%.

Αναγάγοντας τα ποσοστά αυτά σ ένα μέσο όρο, ο μέσος κίνδυνος για τα παραπάνω είναι γύρω στο 1% και εύκολα αντιμετωπίσιμος. Σε σχέση με τον υγιή γενικό πληθυσμό που δεν έχει υποστεί αρθροσκόπηση γόνατος , ο κίνδυνος είναι 9 φορές μεγαλύτερος, ενώ με άλλους που έχουν ήδη το πρόβλημα στο γόνατο αλλά δεν έχουν υποστεί αρθροσκόπηση του γόνατος , ο κίνδυνος είναι 5 φορές μεγαλύτερος.

Από τη στιγμή που η αρθροσκόπηση του γόνατος επεκτείνει τις ενδείξεις της σε ακόμη μεγαλύτερες ηλικίες, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας και άλλους δευτερογενείς παράγοντες που σχετίζονται με την ηλικία. Πχ διαβήτης, υπέρταση κά. Οι παράγοντες αυτοί θα πρέπει να λαμβάνονται σημαντικά υπόψη όταν πχ έχουμε μία ίσχαιμη περίδεση γι αρκετό χρονικό διάστημα, σε περιπτώσεις που δεν γνωρίζουμε καν το calibration της συσκευής.

Βιβλιογραφία.

  1. Treuting R. Minimally invasive orthopedic surgery: arthroscopy. Ochsner J.

2000;2(3):158–63.

  1. Kim S, Bosque J, Meehan JP, Jamali A, Marder R. Increase in outpatient knee

arthroscopy in the United States: a comparison of National Surveys of ambulatory

surgery, 1996 and 2006. J Bone Joint Surg Am. 2011;93(11):994–1000.

  1. Artroskopi- knä [http://www.internetmedicin.se/page.aspx?id=4299].

Accessed Oct 2016.

  1. Hagino T, Ochiai S, Watanabe Y, Senga S, Wako M, Ando T, Sato E, Haro H.

Complications after arthroscopic knee surgery. Arch Orthop Trauma Surg.

2014;134(11):1561–4.

  1. Jameson SS, Dowen D, James P, Serrano-Pedraza I, Reed MR, Deehan DJ.

The burden of arthroscopy of the knee: a contemporary analysis of data

from the English NHS. J Bone Joint Surg Br. 2011;93(10):1327–33.

  1. Sherman OH, Fox JM, Snyder SJ, Del Pizzo W, Friedman MJ, Ferkel RD,

Lawley MJ. Arthroscopy–“no-problem surgery”. An analysis of

complications in two thousand six hundred and forty cases. J Bone

Joint Surg Am. 1986;68(2):256–65.

  1. Salzler MJ, Lin A, Miller CD, Herold S, Irrgang JJ, Harner CD. Complications

after arthroscopic knee surgery. Am J Sports Med. 2014;42(2):292–6.

  1. Bohensky MA, deSteiger R, Kondogiannis C, Sundararajan V, Andrianopoulos

N, Bucknill A, McColl G, Brand CA. Adverse outcomes associated with

elective knee arthroscopy: a population-based cohort study. Arthroscopy.

2013;29(4):716–25.